تصاویری زیبا از موشک تندر

موشک آبی رنگ مدل ضدکشتی موشک تندر است و مدل زمین به

زمین تندر با رنگ خاکی مشخص است.

 قیام راه دریا را باز میکند.

همانطور که اشاره شد موشک قیام قابلیت شلیک از سکوهای سیار و ثابت زمینی را دارد . اما مهمترین قابلیتی که در آینده میتوان برای آن در نظر گرفت اینست که این موشک در دریا نیز قابلیت شلیک داشته باشد. بدنه جمع و جور قیام بسیار برای حمل کانتیری بر روی کشتیهای تجاری و نظامی و سکوهای پرتاب زیردریایی مناسب است . مانند تجربه موشکهای آر-27 روسی یا موشک دانوش نیروی دریایی هند.

البته این نکته تا حدود زیادی از جانب مقامات کشورمان نیز تایید شده و با توجه به اینکه جمهوری اسلامی ایران درصدد دستیابی به فناوریهای پیشرفته دریایی است  حضور موشکهایی در کلاس قیام و یا کلاسهای بالاتر در دریاهای آزاد و آبهای سرزمینی علاوه بر اینکه  نیاز به موشکهایی در کلاس سجیل و شهاب را کاهش میدهد  قدرت مانور موشکی ایران را نیز به نحو موثری افزایش میدهد.

در نهایت اینکه به نظر نمیرسد که قیام -1 آخرین موشک از این دست ابتکارات باشد. احتمالا برنامه هایی نیزبرای ارتقای موشکهای شهاب-1 و شهاب-2 و حتی شهاب-3 با توجه به تجربه موشک قیام -1 وجود دارد که در آینده ای نه چندان دور در معرض دید جهانیان قرار خواهد گرقت.

تصاویر مرتبط

"...وقتى دستور آتش داده شد، صدا مهیبى با آتش زیاد و گرد و خاک بسیار محوطه را فرا گرفت. ناخودآگاه همه سر خود را در دو دست گرفتیم و درازکش خوابیدیم. نمى‏دانم چقدر طول کشید؛ ولى احساس کردیم صداى موشک لحظه به لحظه از ما دورتر مى‏شود و در دود و گرد و غبار مى‏توانستیم آتش عقب آن را ببینیم... " 
این لحظه ی پرتاب اولین موشک بالستیک ایران توسط یک شاهد عینی بود. این موشک که به یکی از بانک های بغداد اصابت کرد باعث شروع مرحله ی جدیدی از جنگ تحمیلی شد. این موشک که از نوع اسکاد بی بود، سرانجام زیر بنای ساخت موشک های ایرانی سری شهاب شد که امروزه یکی از مهمترین ارکان دفاعی ما محسوب میشوند. 
برنامه ی موشکی سوخت مایع ایران بر پایه ی موشک اسکاد بنا شد. این موشک روسی ساختاری نسبتا ساده و بردی حدود 300 کیلومتر داشت. دقت موشک خیلی زیاد نبود ولی جای پیشرفت داشت. نتیجه ی اولین تلاش ساخت موشک شهاب 1 شد. 

شهاب 1 
 

شهاب 1 بنا بر گفته ی بعضی منابع کپی اسکاد بی روسی و بنا بر گفته بعضی دیگر کپی هواسنگ 5 کره ی شمالی است. اعداد دقیقی از این موشک در دست نیست. ولی مورد اول محتمل تر است. چرا که بعضی مقالات در مورد موشک های ایرانی خبر از اوراق شدن یک موشک اسکاد توسط ایرانی ها را می دهند. البته معلوم نیست ایران توانسته باشد در آن زمان موشک اسکاد را کپی کند. به هر حال به نظر می رسد در زمینه ی تامین قطعات، آموزش طراحی موشک، انتقال تکنولوژی و فروش ماشین آلات مهم کره ی شمالی، چین و روسیه به ایران کمک کرده باشند. 
به نظر می رسد تولید این موشک پس از تولید موشک فاتح 110 متوقف شده باشد. البته هنوز تعدادی از آنها در نمایشگاه ها و رژه ها و رزمایش ها مشاهده میشوند. 
به نظر می رسد پس از چندین سال کار با موشک شهاب ایران توانایی ساخت شهاب 1 را به طور کامل دارا باشد. 

شهاب 2 
 

مانند شهاب 1 بحث بر سر اصلیت این موشک نیز مطرح است. این دفعه آن را کپی هواسونگ 6 یا اسکاد سی می دانند. احتمال دوم محتمل تر است چون منابع در مورد فروش اسکادسی به ایران کم هستند. ولی در زمان رونمایی از این موشک روابط ایران و کره ی شمالی گسترش یافته بود. احتمالا ایران برای ساخت این موشک نیز از کمک های کشور های خارجی مانند چین، روسیه و کره ی شمالی استفاده می کرده.

وضعیت این موشک هم در زرادخانه ی ایران نامشخص است. احتمالا به تازگی پس از تولید موشک قیام 1 تولید نمیشود. تعداد نامشخصی هنوز در زراد خانه ی ایران هستند.

 

لانچر های این موشک از نوع ماز و اصلاتا روسی می باشند که از ابتدا برای موشک های اسکاد در نظر گرفته شده بودند. در یکی از رژه ها عکس لانچری متفاوت از لانچر ماز دیده شد (عکس بالا) که دیگر خبری از آن به گوش نرسید. به نظر می رسد ایران بیشتر تلاش خود را معطوف ساخت لانچر های تریلری که میتوانند به شکل کامیون های غیر نظامی در آیند معطوف کرده و این پروژه به جایی نرسیده. لازم به ذکر است که لانچر های تریلری بیشتر در جاده ها می توانند رفت و آمد کنند در حالی که لانچر هایی مانند ماز در خارج از جاده هم میتوانند حرکت کنند. 

شهاب 3

بحث بر انگیز ترین موشک ایران را به جرات می توان شهاب 3 دانست. شهاب 3 کپی موشک نودونگ کره ی شمالی است. این موشک را می توان یک اسکاد بزرگتر با تغییرات اندک دانست. اولین نمایش این موشک در سال 77 و در میدان آزادی تهران در رژه ی هفته ی دفاع مقدس بود. تست های متعدد موشک تا سال 81 ادامه داشت تا این که به گفته ی وزیر دفاع وقت موشک آماده ی تحویل به نیرو های مسلح شد. 
به علت تست های متعدد موشک که بعضی از آنها ناموفق ارزیابی شده اند، به نظر می رسد برنامه ی شهاب 3 به جای ساخت موشک نودونگ کره ی شمالی در داخل کشور انجام کاری کاملا مشابه کره ای ها با نظارت و کمک های آنها باشد. احتمالا با این منطق که کره ای ها موشک اسکاد را کشیدند و بزرگتر کردند تا این که شد نودونگ. چرا ما که تا الان اسکاد میسازیم این کار را نکنیم؟ 
البته بعضی ادعا می کنند موشک نودونگ یک طرح کنسل شده ی روسی است که کره ای ها آن را خریده اند یا حداقل توانسته اند به نقشه ها دست پیدا کنند. 
تصاویر مختلف از موتور موشک نشان میدهند که این موتور نمونه ی بزرگ شده ی موتور اسکاد است. تخمین زده شده است که تراست تولیدی این موتور حدود 284 کیلونیوتون است. بدنه ی موشک تفاوتی با بدنه ی موشک اسکاد ندارد به غیر از این که حدود 30 % بزرگتر است. 
این که چه میزان از قطعات موشک در ایران تولید می شود جای بحث دارد. برخی منابع ادعا می کنند ایران قادر به ساخت آلیاژ ها ی مورد نیاز برای ساخت موشک های شهاب 3 نیست. گرافیت نیز از موادی است که به نظر می رسد در ایران تولید نمی شود و در سات موشک ها به ویژه کلاهک و جت وین ها کاربرد دارد. قبلا محموله هایی از قطعات و مواد لازم برای ساخت موشک به مقصد ایران کشف شده است. از جمله ی آنها 21 تن فلزو مقدار نامشخصی گرافیت مخصوص بوده. چندین شرکت و موسسه ی روسی تا به حال به همکاری با ایران در زمینه ی ساخت سیستم هدایت موشک، توربوپمپ و آلیاژ های کمیاب متهم شده اند و حتی در بعضی موارد کار به تحریم های آمریکا علیه این موسسات کشیده شده است. عجیب تر از همه این که تصویری در سایت b14643.de است که بنا بر ادعای این سایت نوشته های سیریلیک (خط مورد استفاده در زبان روسی) روی قسمتی از اجزای داخل موشک شهاب 3 است. توان واقعی ایران در زمینه ی ساخت این موشک تا به امروز معلوم نیست. عده ای می گویند ایران هنوز هم قسمت زیادی از قطعات و آلیاژ ها را وارد می کند و عده ای دیگر می گویند ایران موشک را تا حد بسیار زیادی بومی سازی کرده. هیچ حرفی در این مورد از مسئولین ایرانی شنیده نشده. البته به جز یک مورد که ایران ادعا می کند ژیروسکوپ های لیزری دقیق برای هدایت موشک هایش ساخته. البته این ادعا با خبر این که ایران چندی پیش در حین تلاش برای وارد کردن ژیروسکوپ های لیزری از چین از طریق کشتی شکست خورد مغایرت دارد. 
لانچر موشک شهاب 3 از نوع تریلری و احتمالا مشابه نمونه ی کره ای است. در مورد این که آیا ایران از این نوع لانچر تولید می کند یا نه اطلاعاتی در دست نیست. ولی با توجه به ساخت لانچر های متفاوت برای موشک سجیل بعید نیست که ایران جداقل توانایی ساخت چنین چیزی را داشته باشد. 
لازم به ذکر است موشک نودونگ توسط پاکستان به نام غوری 1 تولید می شود. شایعاتی مبنی بر علاقه ی میانمار به ساخت بمب اتمی و موشک های بالستیک با کمک کره ی شمالی به گوش می رسد. اگر این شایعات درست باشند احتمالا موشک نودونگ میانماری هم به جمع موشک های دیگر می پیوندد. 
در سال 90 ایران سیلوه های 15 ساله ی موشک های شهاب را "رونمایی" کرد. به نظر می رسد این سیلو ها همزمان با کار بر روی موشک ساخته شده اند. تاریخ آنها به زمانی بر میگردد که به ادعای سیا ایران هنوز به دنبال ساخت بمب اتم بوده. شاید این توجیهی برای وجود این سیلو ها باشد. چرا که استفاده از کلاهک های متعارف بر روی موشک هایی که درون سیلو قرار دارند کاری کاملا غیر عادی و از نظر هر دو نظر استراتژیک و تاکتیکی بی نتیجه یا با نتیجه ی محدود است. 
این موشک اولین موشک ایرانی بود که میتوانست به اسرائیل برسد. برد 1300 کیلومتری آن به ایران این اجازه را میداد که مستقیم به تهدید اسرائیل بپردازد. گفته میشود اسرائیل سامانه ی موشکی ارو 2 خود را برای مقابله با این موشک و موشک های مشابه ساخته است. گفته میشود ارو 1 برای مقابله با اسکاد های عراقی و سوری ساخته شده بود. 
این که آیا این موشک هنوز تولید می شود یا نه بحث هایی وجود دارد. بعضی ها با توجه به ساخته شدن موشک سجیل و شهاب 3 بی ساخت این موشک توسط ایران را معقول نمیدیدند. بعضی دیگر با توجه به پارامتر قیمت تمام شده و این که موشک های شهاب 3 بی و سجیل ممکن است با استفاده از قطعات و آلیاژ های وارداتی ساخته شده باشند و تولیدشان محدود باشد می گویند ایران هنوز شهاب 3 عادی را تولید میکند. 
در باره ی دقت این موشک نظرات مختلفی دیده شده که از 50 متر تا 2500 متر متغیر است. با اطلاعات کنونی واقعا نمیتوان در این مورد نظری داد. 
عده ای از غربی ها ادعا می کنند کره ی شمالی با استفاده از گاز های خروجی اقدام به چرخش موشک در مرحله ی سقوط میکند که دقت آن را افزایش میدهد. به نظر می رسد ایران نیز چنین قابلیتی را به موشک شهاب 3 داده بشاد. 
با توجه به دقت و خصوصیات نسب های بعدی موشک شهاب و موشک سجیل به نظر میرسد این موشک نتواند از پس سیستم های ضد موشکی اسرائیل بر بیاید. به نظر میرسد این موشک در حال حاظر همراه با موشک های پیشرفته تر شلیک شود تا به عنوان اهداف جانبی هدف سیستم های ضد موشک قرار بگیرند تا شانس بقای موشک های دقیق تر بیشتر شود و به هدف خود اصابت کنند. 
شهاب 3 در حالت عادی از کلاهک های متعارف استفاده می کند. کلاهک های خوشه ای و حتی چف هم دیده شده اند. در سال 90 در جریان رزمایش ها کلاهک بارانی هم به نمایش در آمد. 

 

به نظر میرسد شهاب 3 های جدید با کلاهکی شبیه پستانک(که در تمام موشک های بالستیک جدید ایران به کار میروند) ساخته میشوند. عکس بالا چنین موشکی را نشان میدهد. توجه کنید که موشک با توجه به اندازه ی بالک ها نسبت به بدنه از نوع شهاب 3 بی نیست.

شهاب 3 بی/قدر اس؟/قدر ام؟

 

شهاب 3 بی نامی است که غربی ها روی نسل جدید موشک شهاب گذاشته اند. نام ایرانی این موشک معلوم نیست ولی با توجه به سخنان فرماندهان در رزمایش موشکی اخیر (سال 90) به نظر میرسد نام این موشک قدر اس یا قدر ام باشد. اولین حظور این موشک و رونمایی از آن در رزمایش پیامبر اعظم 3 در سال 2003 بود. 
تغییرات ظاهری این موشک شامل تغییر در طول موشک، شکل کلاهک و اندازه ی بالک ها نسبت به بدنه است. برد این موشک 2000 کیلومتر اعلام شده است. تغییرات درونی طبق گفته ی مسئولین "افزایش دقت و انجام مانور قبل از برخورد برای کم کردن احتمال نابودی موشک توسط ضد موشک ها" است. کلاهک با توجه به شکلش وزن کمتری دارد. 
شهاب 3 بی احتمالا از سیستم هدایت پیشرفته تری استفاده می کند. این موشک احتمالا در حال حاضر نیز تولید می شود. اما معلوم نیست به چه تعداد. غربی ها برد موشک را به این نسبت میدهند که ایران بدنه را با آلومینیوم ساخته. نه فولاد. کاری که کره ای ها در ساخت موشک نودونگ 2 کردند. در سال 2010 در رژه ی کره ی شمالی موشک نودونگ با کلاهکی بسیار شبیه به کلاهک موشک های ایرانی دیده شد. به نظر می رسد این موشک همان نودونگ 2 باشد. بنابر این چند احتمال وجود دارد: 





در کل احتمالا درست بودن نظریه ی 4 بیشتر است. ولی من به شخصه هیچ کدام از نظریه ها را رد نمیکنم. یکی از دلایلی که نظریه ی 4 درست تر به نظر میرسد این است که موشک پاکستانی غوری هیچ گاه از کلاهک های جدید استفاده نکرده. ولی احتمالا از بدنه ی آلومینیومی استفاده می کند. به نظر میرسد رابطه پاکستانی ها با کره ی شمالی زود تر از انتقال تکنولوژی کلاهک ها تمام شده است. 
حرف و حدیث پشت خود کلاهک جدید زیاد است. عده ی زیادی آن را طراحی ایران میدانند. ولی فردی که خود را یکی از سرداران سپاه پناهنده شده به ایران معرفی میکند و "می خواهد نامش فاش نشود" ادعا می کند اوکراینی ها کلاهک را طراحی کرده اند، کره ای ها قطعات آن را به ایران داده اند و پاکستانی ها مواد لازم را به ایران فروخته اند. این ادعاییست که نمیشود به سادگی از آن گذشت ولی چند پرسش اساسی در این زمینه به وجود می آید. 





نکته ی دیگری که در مورد شهاب 3 بی مطرح است، بحث جدا شدن کلاهک از موشک در فاز پایانی پرواز است. مشکل نبود راه مشخص برای کنترل کلاهک در این فاز است. چون شهاب 3 بی برای این کار به موتوری دیگر در کلاهک (که ساخت آن از ایران به علت افزایش هزینه ی ساخت موشک بعید است) یا بالک های متحرک مانند موشک فاتح 110(که تا به حال روی این موشک دیده نشده اند) نیاز دارد. آخرین مدرک برخورد کل موشک شهاب 3 به هدف در فیلم رزمایش موشکی اخیر است. البته فیلم مذکور ممکن است برای موشک شهاب 3 عادی باشد. با توجه به شواهد نظر شخصی بنده عدم جدا شدن کلاهک از موشک در فاز پایانی است. ولی لزومی بر صحت این موضوع نیست. 
عده ای کلاهک جدید را دارای سیستم کنترلی مانند موشک زلزال در فاز پایانی دانسته اند. به دلیل این که تا به حال فاز پایانی موشک دیده نشده، نمی توان در این مورد هم نظر قطعی داد.

قدر 1

تفاوت این موشک با شهاب 3 بی تنها حدود 20-30 سانتی متر افزایش ارتفاع در پایین کلاهک است که با تو جه به مکان لوله های انتقال سوخت مشخص است. تفاوت های دیگر این موشک با شهاب 3 معلوم نیست. شاید این فضا برای سیستم هدایت یا کلاهک سنگین تر باشد. 

قدر 110 
به نظر می رسد نوعی شهاب 3 بی با ارتفا بیشتر و در نتیجه سوخت بیشترو برد بیشتر باشد. اطلاعات دقیق تری از این موشک در دست نیست.

قدر ؟؟؟

 
به نظر می رسد این موشک شهاب 3 با کلاهکی متفاوت از تمام کلاهک های دیده شده باشد. اطلاعات بیشتری از این موشک هم در دسترس نیست. (با عرض پوزش از خوانندگان تصویر ابتدای مقاله در مورد این موشک درست نیست) 

قیام 1 
 

می توان قیام 1 را نسل جدید موشک شهاب 2 دانست. مهمترین ویژگی این موشک نداشتن بالک های پایدار کننده است. این یعنی ایران توانسته با سیستم هدایت پیشرفته ای جای خالی آنها را پر کند. حذف بالک به معنی کم شدن مقاومت هوا و در نتیجه افزایش برد موشک است و برتری دیگر آن کم شدن سطح مقطع راداری موشک و افزایش بقاپذیری آن است. این موشک که جدیدا به تولید انبوه رسیده بردی معادل 750 کیلومتر دارد. شکل کلاهک مانند تمام موشک های پیشین عوض شده است. 
موتور موشک با موتور موشک شهاب 2 یکیست. بدنه طبق اندازه گیری ها (که البته هیچ کدام دقیق نیستند) کمی کوتاه تر از شهاب 2 است و حدود 10.5 متر طول دارد. 
این که از ابتدا نام این موشک قیام 1 اعلام شده می تواند مبین این باشد که ایران قصد ساخت موشکی به نام قیام 2 (بر پایه ی شهاب 3) و یا شاید حتی ساخت قیام 3 (بر پایه ی قدر 110 یا سجیل) را دارد. به احتمال بسیار زیاد با تولید این موشک دیگر شهاب 2 یا 1 تولید نخواهند شد. 

ماهواره بر سفیر 
شهاب 3 بستری برای ساخت ماهواره بری به نام سفیر برای ایران شد. تا کنون (شهریور 90) 2 ماهواره ی امید و رصد با این موشک به فضا پرتاب شده اند و ایران را نهمین کشوری کرده اند که با موفقیت ماهواره ای را در جو زمین قرار داده است. تست اولیه ی این موشک به گفته ی غربی ها ناموفق بوده. ولی این ماهواره بر تا کنون 2 ماهواره را با موفقیت در مدار زمین قرار داده. توان کم آن باعث شده ایران به دنبال موشک های قدرتمند تر برای پرتاب ماهواره باشد. 
نکته ی مهم در مورد ماهواره بر سفیر مرحله ی دوم آن است که به نظر میرسد نمونه ی کوچک شده ی موتور موشک موسادان کره ای باشد. معلوم نیست ایران ان موتور را خود ساخته باشد یا از کره خریده باشد. این موتور احتمالا در مرحله ی دوم موشک اونها 2 کره ای که نتوانست ماهواره ی خود را در جو قرار بدهد استفاده می شود. سوخت مورد استفاده در آن نیز با سوخت مورد استفاده در شهاب 3 متفاوت است (این موشک از سوخت گران قیمت ولی قدرتمند UDMH استفاده میکند) . مرحله ی دوم برای هدایت از چند جک هیدرولیکی برای تغییر جهت خود موتور استفاده می کند. در کل خیلی از کارشناسان این موشک را قدم مهمی برای ایران در زمینه ی ساخت موشک های با برد بیشتر میدانند. 
به گفته ی این افراد سفیر میتواند محموله ای 50 کیلوگرمی را 4000 کیلومتر جابه جا کند. مشکل این است که سفیر از سوخت و احتمالا موتوری بسیار پرهزینه استفاده می کند. 
موشک سفیر از همان لانچر موشک شهاب 3 استفاده میکند. 
نسل دوم موشک سفیر به نام موشک سفیر بی قرار است به زودی ماهواره ی فجر را به فضا پرتاب کند. تراست موتور این موشک افزایش یافته و بعضی منابع خبر از استفاده از بوستر را روی این موشک می دهند. 

---------------------------- 
تا اینجا در مورد موشک هایی بحث کردیم که وجودشان اثبات شده است. از این جا به بعد در مورد موشکهایی حرف میزنیم که در دست طراحی اند یا غربی ها در مورد آنها ادعاهایی کرده اند. هنوز معلوم نیست این ادعا ها تا چه حد صحت دارند. 
ماهواره بر سیمرغ 
این موشک که معلوم نیست تا چه سالی به بهره برداری خواد رسید قرار است ماهواره های 100 کیلوگرمی ایرانی را به مدار 700 کیلومتری سطح زمین ببرد. موتور مرحله ی اول آن از کنار هم گذاشتن 4 موتور شهاب 3 به دست آمده و موتور مرحله ی دوم آن احتمالا موتور مرحله ی دوم ماهواره بر سفیر است. اگر این موشک عملیاتی شود می تواند شروعی بر فرستادن ماهواره های مختلف ایرانی به فضا باشد. 
با وجود شباهت زیاد این ماهواره بر به اونها 2، این دو موشک کاملا با هم متفاوت اند. سیمرغ از 4 موتور شهاب 3 استفاده میکند. اونها 2 از موتور موشک دونگ فنگ 3 چینی که خود از 4 موتور تشکیل شده استفاده می کند و این را با مقایسه ی نازل های این موشک ها به راحتی می توان فهمید. موشک سیمرغ از 4 توربوپمپ مجزا برا یپمپاژ سوخت به موتور استفاده می کند. ولی اونها 2 از 1 توربوپمپ. اونها 2 بالک ندارد. ولی سیمرغ دارای بالک است. 
سال 91 به عنوان سال اولین پرتاب سیمرغ معرفی شده است. 
شهاب 4 
با وجود این که مقامات ایرانی اعلام کرده اند موشک شهاب 3 آخرین موشک از سری شهاب خواهد بود، غربی ها ادعا می کنند ایران روی موشک با برد بیشتری به نام هایی شهاب 4 کار میکند. به گفته ی بعضی ها قرار است این موشک کپی تاپه دونگ 1 کره ای باشد. به نظر نمیرسد ایران هیچ گاه قصد ساخت این موشک را داشته. چون موشک های موثرتری مانند سیل با همان برد را دارد. 
شهاب 5 
عینا مانند بالا. قرار بوده این موشک کپی تاپه دونگ 2 کره ای باشد. 
پروژه ی کوثر 
تنها موشکی که به نظر میرسد ایران واقعا روی آن کار میکرده (برخلاف شهاب 4 و 5) پروژه ی کوثر است. دلیلش اطلاعات به ظاهر مرتبی است که از این موشک موجود است. کل پروژه این است که ایران تلاش می کرده با مهندسی معکوس موتور موشک اس اس 4 روسی یک موشک قاره پیما بسازد. اطلاعاتی از فروش موتور این موشک به ایران توسط شرکت های روسی موجود است. معلوم نیست این اطلاعات تا چه حد موثقند ولی در کل جالب به نظر می رسند. به نظر میرسد این پروژه برای زمانی باشد که به قول غرب ایران تلاش داشته بمب اتم بسازد (طبق از گزارش سیا). چنین کاری توسط ایران اگر واقعا زمانی قصد ساخت بمب را داشته معقول به نظر می رسد. به هر حال هیچ خبر جدیدی در مورد این پروژه اگر واقعا وجود داشته به نیست. 
موشک تندر 69 
تنها موشک سوخت مایع ایران که هیچ ربطی به اسکاد ندارد تندر 69 است. این موشک نمونه ی زمین به زمین موشک سام 2 یا اچ کیو 2 چینی یا صیاد ایرانیست.برد آن 150 کیلومتر است و مشابه موشک سی اس اس 8 چینی هاست. به نظر میرسد خط پروازی آن مانند موشک فاتح 110 باشد. با توجه به وجود موشکی مانند فاتح و این موضوع که هر دو در یک سال رونمایی شدند به نظر میرسد تندر 69 به آن شکل به تولید انبوه نرسیده یا اگر هم رسیده حتی در رژه ها هم به نمایش در نیامده. 
اما سال 90 زمان رزمایش موشکی پیامبر اعظم 4 یک موشک تندر "ضد کشتی" مانند آن چیزی که در فاتح 110 دیده شد مورد آزمایش قرار گرفت. شاید این آغاز فصل جدیدی از فعالیت این موشک در ایران باشد. 

نویسنده: امید.د (اسپهبد) 1:این موشک در ایران بهینه سازی شده باشد و سپس کره ای ها این طرح را با همکاری ایران اجرا کرده باشند. کره ای ها موشک خود را زودتر به نمایش گذاشته باشند. ایران تا زمان تهدید صبر کرده و سپس موشک خود را رونمایی کرده است. این احتمال کمی نامعقول است. 2:این موشک بهینه سازی کره ای ها باشد. آنها موشک را رونمایی کرده اند (گرچه هیچ عکسی منتشر نکرده اند). ایران به علت رابطه اش با کره ای ها در زمین هی موشک شهاب 3 این طرح را مانند موشک نودونگ خریده باشد. 3:این موشک نتیجه ی یک پروژه مشترک بین ایران و کره ی شمالی بعد از اعلام نیاز ایران به افزایش کارایی موشک شهاب 3 برای حملات متعارف باشد. 4:این موشک نتیجه ی سیر تکاملی متفاوتی باشد که کره و ایران جداگانه در پیش گرفته اند. کره ای ها ابتدا موشک با بدنه ی آلمینیومی را ساخته اند. سپس ایرانی ها با تعویض کلاهک و سیستم هدایت و اندازه ی بالک ها تغییرات عمده ای در قدرت موشک به وجود آورده باشند. نتیجه موشک شهاب 3 بی شده است و کره ای ها هم از ارتقای ایرانی ها استفاده کرده باشند. 5:این احتمال هم مطرح است که کره ای ها فقط به شکل کلاهک جدید ایرانی علاقه نشان داده باشند. موشک دیده شده در رژه ی کره ی شمالی موشک نودونگ 1 با تغییرات بر روی کلاهک باشد (مانند شهاب 3 های جدید ایران که در بالا به آنها اشاره شد). هر چه باشد کره ای ها هم بمب اتم دارند و هم تسلیحات شیمیایی مخرب. نیازی به دقت بالا در موشک های آنها دیده نمیشود. 1: با وجود این که اوکراینی ها روابط خوبی با ایران دارند، تا به حال خبری از کمک های موشکی آنها به گوش نرسیده (برخلاف روسیه، چین یا کره ی شمالی). چه طور ایران توانسته این طور بی سر و صدا از اوکراینی ها کمک بگیرد؟ 2:اوکراینی ها به علت واقع شدن در یکی از صنعتی ترین مکان های اتحاد جماهیر شوروی بنیه ی خوبی دارند. ولی تا به حال موشک تهاجمی به این شکل نساخته اند. بلکه بیشتر در زمینه ی ساخت ماهواره بر فعالیت کرده اند. چه طور می شود اوکراینی ها وقتی هنوز موشک بالستیک خود را نساخته اند، به فکر طراحی کلاهک آن برای کشور ایران بیفتند؟ حتی اگر این طور باشد چه طور ایران از اوکراین (که توان خوبی در زمینه ی تولید قطعات موشک دارد) قطعه نمیخرید؟ 3:چرا این شکل کلاهک تا قبل از رژه ی اخیر روی موشک های کره ای دیده نشده بود؟ به هر حال آن ها تنها همین یک موشک را نمی ساختند و در این فاصله چندین موشک را آزمایش کرده بودند. 4:چه گونه پاکستان بدون مناسبات قبلی در این زمینه اقدام به فروش مواد لازم برای ساخت این موشک ها کرده بود؟ سابقه ای در این زمینه در دست نیست. 5:و از همه مهمتر، چگونه سازمان های اطلاعاتی کشور های غربی خبری از این معاملات گسترده توسط ایرانی که در آن زمان تمام حرکاتش تحت نظر این سازمان ها بود، نداشتند؟

 در تاریخ 20 اوت سال 2010 احمد وحیدی وزیر دفاع جمهوری اسلامی در صدا و سیما خبر تست موفقیت امیز موشک بالستیک جدیدی به نام قیام-1 اعلام کرد.

قیام،"قیام یک" به معنلی قیام و یا شورش است، قیام-1 موشکی سوخت مایع است که از قابلیت جابجایی و متحرک بودن بهره می برد. این موشک در واقع یکی از منحصر بفرد ترین موشک های  بالستیک ساخت ایران است که فاقد بالک است و از سیستم جدیدی برای هدایت خود بهره می برد.در مورد موشک قیام-1 نیز مانند موشک سجیل (موشک سوخت جامد 2 مرحله ای با برد 2500 کیلومتر)  اطلاعات بسیار کمی منتشر شده است، در واقع طراحی قیام -1 به هیچ طرح غیر ایرانی شباهت ندارد.

هر چند که کارشناسان و صاحب نظران صنایع نظامی در مورد این موشک 2 فرضیه را مطرح کرده اند:

1- قیام-1 موشک باز طراحی شده بر اساس موشک شهاب-2 ایران یا اسکاد بی است که در قسمت کلاهک و بالک ها و سیستم هدایت و موتور دچار بهینه سازی و تغییراتی شده است.

2- قیام-1 از موشک شهاب-3 اقتباس شده است.

با دقت در تصویر زیر و مقایسه قیام-1 با شهاب2(اسکاد بی ) فرضیه اول محتمل تر جلوه می کند.

در هر صورت قیام-1 در قسمت های مختلفی همچون موتور،سیستم های هدایتی و کنترل پروازی  و کلاهک دچار تغییرات بنیادین گشته است که این تغییرات با توجه به مصاحبه وزیر دفاع مبنی بر اینکه قیام 1 بخشی از نسل جدید موشک های سطح به سطح جمهوری اسلامی با سوخت مایع است که به طور کامل در داخل کشور طراحی و ساخته شده است همخوانی دارد.

ویژگی ها

از ويژگي‌هاي بارز قیام-1  اين است كه احتمال ردیابی،شناسایی و مورد اصابت قرار گرفتن ان توسط سیستم های ضد موشک( مانند پاتریوت،ارو و ...) به علت سرعت بالا  هنگام پرتاب، چرخشي شدن،استفاده از الیاژ خاص و جذاب امواج رادار  و به احتمال زیاد استفاده از کلاهک 3 تکه MIRV  به  شدت كاهش يافته است.

از ديگر ويژگي هاي اين موشك زمين به زمين عدم وجود بالك مي باشد.بايد گفت كه از لحاظ فني، نداشتن بالك براي يك موشك برد بلند  بسيار قابل توجه و حائز اهميت مي باشد ، به طوريكه در دنيا كشوري كه توانايي طراحي و ساخت  موشكي بدون بالك با برد بالاي هزار كيلومتر  را دارا باشد ، آن كشور در زمره كشورهاي داراي تكنولوژي بسيار بالا  مي باشد . بايد گفت كه بالك به عنوان عامل اصلي تعادل موشك در هدايت مسير بسيار حائز اهميت است و تقريبا امكان پرتاب موفقيت آميز موشك بدون بالك ميسر نيست و نداشتن بالک نیز خبر از پیشرفت شگرف جمهوری اسلامی ایران در زمینه سیستم های هدایتی  موشک را نوید می دهد،همچنین نداشتن بالک امکان پرتاب از انواع پرتابگر ها را محیا ساخته است.

ویژگی دیگر و قابل توجه قیام-1  سیستم نشانه روی هوشمند ان است که ساخت صنایع دفاعی کشور بوده و زمان اماده سازی این موشک را نسبت به دیگر موشک ها به طور قابل توجه و چشمگیری کاهش می دهد، از محسنات این سیستم پرتاب سریع و دور شدن از موقعیت پرتاب است که احتمال شناسایی و مورد هدف قرار گرفتن پرتابگر را به حداقل میرساند.

بارزترین ویژگی موشک قیام که بیشتر مورد توجه قرار گرفته است نداشتم بالک است که قابلیت پرتاب از سیلو های مخصوص،پرتاب از پرتابگر،پرتاب از زیر دریایی و ... را به این موشک می بخشد.

در اخر و با توجه به صحبت های وزیر دفاع و جستجو و برسی در پیشرفت های موشکی ایران در یک دهه اخیر میتوان نتیجه گرفت در اینده ای نزدیک باید منتظر نسل های جدید و متفاوتی از موشک های ایرانی با ویژگی هایی همچون رادارگریزی،سرعت لود بسیار بالا،سیستم های هدایتی پیشرفته با بیشترین دقت،کلاهک هایی با سر انفجاری قوی و چند منظوره بود.

 از سال 1986 گزارشهاي دريافتي از ايران حاکي از برنامه توسعه و پيشرفت موشک بالستيکي ميان بردي بود که نامهاي مختلفي از قبيل Shahab 3،Shihab 3،Shehob 3 و يا Zelzal براي آن برگزيده شده بود.در سال 1993 ايران و کره شمالي همکاريهاي بسيار نزديکي را در جهت برنامه توسعه و پيشرفت موشکهاي سوخت مايع يک مرحله اي No-dong 1 و No-dong 2 آغاز کردند و احتمالا در همان زمان پاکستان نيز براي توسعه و پيشرفت موشکهاي Ghauri1/2 خود به اين برنامه ملحق شد. طراحي موشک No-dong کره شمالي بر اساس تکنولوژي ساخت موشک روسي SCUD B بنا نهاده شده بود که بعدها نيز امتياز ساخت موشکهاي SCUD B و SCUD C را نيز در اختيار کره شمالي قرار داد و آنها نيز نسخه بعدي آن را به ايران فروختند.

موشکهاي No-dong و شهاب ٣ که به نظر مي‌آيد طراحي آنها بر اساس موشکهاي SCUD مدل B وC باشد شايد تنها در مقياس (کوچکتر يا بزرگتر بودن) تفاوت اندکي با هم داشته باشند.

گزارشهاي ارسالي از ايران حاکي از آن است که ايران در حال بررسي خريد امتياز موشک شهابNo-dong کره شمالي و مجموع 150 فروند از اين موشکها مي‌باشد. همچنين ايران در نظر دارد که تمامي مراحل آزمايش برد و پرتاب اين نوع موشکها را در داخل خاک ايران انجام دهد،زيرا کره شمالي با شرايط سختي براي اين آزمايشها از قبيل :عدم صدور مجوز براي پرواز اين موشکها بر فراز خاک ژاپن از سوي اين کشور و فشار وارده از سوي چند کشور جهان از جمله آمريکا به کره شمالي براي ترک سريع برنامه‌هاي موشکي ايران روبه رو است .

در سال 1997 ايران مشغول انجام آزمايش و تست هفت موتور براي توسعه ي برنامه هاي موشکي خود بود که اين موشک شهاب ٣ ناميده ميشد. منابع خبري معتقدند که کره شمالي در فاصله سالهاي 1994 تا 1995 تعداد اندکي موشک احتمالا 5 تا 12 فروند No-dong به همراه 4 خودروي مخصوص حمل موشک به ايران تحويل داده است و اين تحويل‌ها به علت فشار چندين کشور به کره از جمله آمريکا متوقف شد و بار ديگر از سال 1997 از سر گرفته شد. آنچه به نظر مي‌رسد اين است که توسعه و ظهور موشک شهاب ٣ ابتدا با مجوز صنايع هوافضاي ايران ودر نهايت مجلس به انجام رسيد و وظيفه آزمايش و نگهداري و عملياتي نگاه داشتن آن به صنايع موشکي همت در تهران سپرده شد که اين مرکز با در اختيار داشتن موتورهاي موشک و تانکرهاي سوخت ساخته شده در يک مرکز بزرگ و وسيع زير زميني واقع در خوجان به خوبي از انجام ماموريت محوله برآمده است.

برد موشکی موشک شهاب ۳

در آوريل 1998 برنامه پرواز آزمايشي موشک بالستيکي ميان برد خود را که نام Ghauri 1 يا Hatefبرآن نهاده شده بود به اجرا گذاشت که به نظر مي‌رسيد بسيار شبيه موشکهاي شهاب ٣ ايران وNo-dong کره شمالي باشد که در نهايت باعث امضاي توافقنامه اي مشترک براي ساخت کمپاني‌اي واحد جهت برنامه‌هاي موشکي ميان سه کشور مزبور شد. به نظر مي‌رسد که تکنولوژي ساخت موشکهاي No-dong 1 و No-dong 2 از کره شمالي به ايران و پاکستان فرستاده شده است و به همين دليل موشکهاي شهاب ٣ و Ghauri 1 يا Hatef 5 بسيار به هم شبيه هستند. اولين برنامه پرواز آزمايشي موشک شهاب ٣ در ژولاي 1998 انجام شد دو فروند از اين نوع موشک نيز در سپتامبر 1998 به نمايش عمومي در آمد. يک منبع وابسته به منابع اسرائيلي گزارش کرد که ايران در حال ساخت و توسعه يک کلاهک هسته اي براي موشک شهاب ٣ مي‌باشد ، اما اين گزارشات از سوي مقامات ايراني تائيد نشده است. در سپتامبر 2000 يک موشک شهاب 3 مدل D آزمايش شد که ايرانيها عنوان کردند که از آن به عنوان نخستين وسيله پرتاب ماهواره در ايران استفاده خواهند کرد. اين موضوع نشان مي دهد که موتور استاندارد شهاب ٣ ابتدا يک موتور با سوخت جامد دو مرحله اي بود.

برد موشك‌هاي نسل جديد «شهاب ۳»، در مقايسه با سري قبلي حدود ۱۰۰ درصد ارتقا پيدا كرده و از ۱۳۰۰ كيلومتر به ۲۵۰۰ كيلومتر افزايش يافته و خطاي هدف‌گيري که در نسل قبلي نسبت به برد آن ۸ در ده‌هزار بوده، در نسل جديد، به ۲ در ده‌هزار كاهش يافته است. نكته ديگر، سيستم اختصاصي ناوبري موشك‌هاي شهاب است كه موجب شده كساني كه ادعا دارند ايران اين موشك ها را از كشورهاي ديگر تهيه كرده است، اما اين سيستم ناوبري و الكترونيكي ساخته شده توسط متخصصان ايراني، جاي شبهه اي را باقي نگذاشته است. اين سيستم علاوه بر آنكه قدرت شناسايي و اصابت به اهداف را به گونه اي بسيار دقيق در اختيار ايران قرار داده است كه علاوه بر اطمينان از برخورد موشك به هدف موردنظر، در صورت خروج از مسير تعيين شده نيز مي تواند آن را تصحيح كرده و درصد اطمينان از برخورد را به نحو چشمگيري افزايش دهد. نكته ديگر در خصوص بهينه سازي استفاده از موشك هاي شهاب، تغيير زاويه شارژ موشك شهاب است كه از اين پس با زاويه صفر با سطح افق مورد استفاده قرار مي گيرد. اين تغيير موجب مي شود تا فواصل آماده سازي شليك موشك ها كمتر شده و قدرت متحرك سازي شليك ها را افزايش مي دهد تا شليك هايي نامحدود در زمانهاي كوتاه را شاهد باشيم.

خصوصيات

عملكرد: موشك بالستيك ميان برد

سازنده:سازمان هوا و فضاي ايران

طول:16.58 متر

وزن:1780 كيلوگرم  در مدل اوليه و 2.180 كيلوگرم در مدل هاي بعدي

قطر: 1.38 متر

برد: 1300 كيلومتر در مدل اول و 2500 كيلومتر در مدل هاي بعدي

موتور: موتور تك مرحله اي با سوخت مايع در مدل اوليه و سوخت جامد در مدل بعدي

وزن پرتاب: 17480 كيلوگرم

كلاهك:بين 700 تا 1200 كيلوگرم

دقت: 190m CEP

 با توجه به فرا رسیدن روز جهانی قدس و برای دفاع و نشان دادن گوشه ای از سختی ها و توانمندی های مردم مظلوم فلطسین به معرفی کابوس معروف رژیم منحوس صهیونیستی موشک قسام می پردازیم.امیدواریم مورد توجه شما قرار گیرد تا ما هم در دفاع از این مردم مظلوم سهی داشته باشیم.

موشک قسام

با توجه به محاصره ای که مقاومت به ویژه در نوار غزه با آن روبروست و نظر به فضای به وجود آمده پس از انتفاضه کنونی که به مبارزه اراده ها در این انتفاضه باز می گردد، هسته های فنی مهندسی تازه تأسیس مقاومت تلاشهایی را برای ابداع سلاحی که بتواند از موانع موجود بگذرد، آغاز کردند که به تولید موشکهای قسام انجامید. به رغم آنکه برد این موشک میان 8 تا 12 کیلومتر است و مواد منفجره ای به وزن 4 تا 6 کیلوگرم را با خود حمل می کند، اما این ابداع دو چالش عمده بر سر راه ماشین جنگی صهیونیستها ایجاد کرد؛ اول، توان این موشک در تهدید فضای امنیتی شهرکهای نزدیک به نوار غزه که در نتیجه به مهاجرت صهیونیستها از این شهرکها انجامید که این امر خود فشار مضاعفی بر محافل سیاسی، امنیتی و نظامی صهیونیستها وارد آورد و دوم، ناتوانی سازمانهای نظامی صهیونیستها از مهار این موشک و مقابله با آن. در همین راستا وزارت جنگ صهیونیستها بر ناتوانی خود به مقابله با این موشکها اعتراف کرد، زیرا ساخت موشکهای قسام بر پایه علوم نظامی مدرن صورت نگرفته است و رژیم صهیونیستی هم وسیله ای برای جلوگیری از شلیک این موشکها ندارد جز موشک در حال ساخت نوع "ناوتلز" که با استفاده از لیزر می تواند موشک قسام را منهدم کند، اما استفاده از این موشک پیش از سال 2009 میلادی امکانپذیر نیست.

خبرگزاری بی بی سی در توصیف رسایی از بن بستی که مؤسسه نظامی صهیونیستها با آن مواجه شده است گزارش می دهد که" موشک قسام ابداعی استراتژیک برای غلبه بر توان گسترده نظامی «اسرائیل» است". سیستم نظامی رژیم صهیونیستی به دو چند سبب در تنگنا قرار گرفته است: 
اول: ناتوانی از نابود کردن اماکن ساخت موشک و تعقیب وسایل انتقال آنها؛ باید به خاطر داشت که تمام حملات هوایی که علیه کارگاه های صنعتی در نوار غزه صورت گرفته، تاکنون حتی یک موشک قسام را هم از بین نبرده است. 
دوم: ناتوانی صهیونیستها از هدف قرار دادن این موشک در هوا( پس از شلیک) و ناکامی در ساخت سیستم "آژیر خطر" دقیق برای هشدار دادن به شهرک نشینان صهیونیست، زیرا در ساخت موشکهای قسام از فناوری بسیار ابتدایی بهره گرفته شده است. 
سوم: ناتوانی نسبی از مهار عملیات شلیک موشک به این سبب که این موشک از سکوهای پرتاب بسیار ابتدایی قابل شلیک است و این کنار فقط در طول 15 دقیقه انجام می گیرد و مجاهدان نیز از دور شلیک آن را کنترل می کنند تا مبادا در اثنای عملیات محل استقرار آنان شناسایی شود.

موشک قسام هیبت سیستم نظامی صهیونیستها را در هم نوردید، زیرا به کمک فناوری بسیار ساده به این سیستم مقابله شد و این سازمان نتوانست راز قدرت آن را دریابد. علاوه بر آن بعد "جمعیتی" در جنگهای نابرابر را به مقاومت داده است، زیرا موشکهای قسام به رغم ابتدایی و ساده بودن، در 20 متری محل حضور شخص شارون در اثنای بازدید از شهرک اشغالی سدروت سقوط کرد و هواپیمای موفاز وزیر جنگ رژیم صهیونیستی را وادار کرد در خلال بازدید از این شهرک در محل دیگری به صورت اضطراری فرود آید. این مسئله هم یک تهدید و هم یک اهانت محسوب می شود که ارتشهای عربی در طول جنگهای خود با رژیم صهیونیستی مرتکب نشده بودند! 
ارتش رژیم صهیونیستی برای مقابله با خطر موشکهای قسام همزمان دو راه در پیش گرفت: اول، شعاع 9 کیلومتری اطراف شهرکهایی را که با خطر حملات موشکهای قسام مواجه بودند به اشغال در آورد تا سکوهای پرتاب این موشکها را از آن مناطق دور سازد که این اقدام بر اساس تئوری "کمربند امنیتی" صورت گرفت ـ البته ژنرالهای صهیونیست از این اقدام با نامهای دیگری استفاده کردند تا مبادا شکست تئوری مشابهی که در جنوب لبنان پیگیری شد، تکرار گردد ـ دوم، ایجاد تلفات و خسارات سنگین در میان غیر نظامیان جهت وادار کردن شهروندانی که این موشکها از نزدیکی محل سکونت آنان شلیک می شود در مقابل چنین کاری بایستند. 
هر دو اقدام برای ساکت کردن موشکهای قسام با شکست مواجه شد، زیرا به رغم بی رحمی دشمن در عملیات انتقام جویانه ارتش دشمن صهیونیستی موسوم به"روزهای پشیمانی" در شمال نوار غزه به ویژه اردوگاه جبالیا، شلیک موشکهای قسام همچنان ادامه دارد. همچنین، مقاومت فلسطینیان و اصرار آنان بر حمایت از مبارزان نیز راه دومی را که اشغالگران برای مقابله با تهدید موشکهای قسام در پیش گرفته بودند با شکست مفتضحانه روبرو ساخت. 
برای ترسیم این مقاومت شبکه اینترنتی "عرب 48"به نقل از یکی از فلسطینیان ساکن اردوگاه جبالیا به نام خانم" ام سعید البسیونی" گزارش می دهد:"اگر اشغالگران خیال می کنند که ما از ترس آنها و عملیات نظامی آنها خانه های خود را ترک می کنیم، سخت در اشتباه اند، زیرا این اولین باری نیست که ما با چنین تجاوزاتی مواجه می شویم، این شاید ششمین بار یا بیشتر از آن باشد که «اسرائیل» منطقه شمالی (نوار غزه) را اشغال می کند. در تهاجم مدتی پیش، ارتش رژیم صهیونیستی به مدت یک ماه و نیم، کشت و تخریب کرد اما ما خانه های خود را ترک نکردیم، چرا الان این کار را انجام دهیم؟! رژیم صهیونیستی به این آرزوی خود نخواهد رسید". 
نگرانی صهیونیستها به اینجا ختم نمی شود، بلکه ابعاد دیگری نیز دارد. در همین راستا، زئیف شیو از کارشناسان مسائل نظامی و امنیتی صهیونیستها در مقاله ای که در روزنامه هاآرتص با عنوان "موشکهای قسام، تحولی استراتژیک" به چاپ رسید، می گوید: در صورت موفقیت حماس در افزایش برد موشکهای قسام به بیش از 9 کیلومتر، باید منتظر باشیم که فرودگاه (بین المللی) بن گوریون هدف قرار بگیرد و از آن پس بیشتر شرکتهای هواپیمایی از فرستادن هواپیماهای خود به این فرودگاه خودداری کنند.

او در همان مقاله می افزاید، حماس اگر بتواند سیستم موشکی خود را در کرانه باختری تأسیس کند، معضل موشکهای قسام از یک معضل نظامی به یک معضل راهبری بدل می گردد". در عمل نیز به اعتراف منابع امنیتی رژیم صهیونیستی، گردانهای قسام موفق شدند 60 فروند از این نوع موشکها را در کارگاهی در نابلس واقع در شمال کرانه باختری بسازد که 10 فروند از این موشکها از داخل یک کامیون حامل سبزیجات در جنین توقیف شد و در همان زمان و پیش از اشغال کرانه باختری در عملیات موسوم به "سپر بازدارنده" زیرساختهای ادامه این کار نابود شد. در همان زمان مبارزان فلسطینی در شهر طولکرم موفق شدند شهر ساحلی نتانیا را با چند موشک هدف قرار دهند که این موشکها به پست اصلی برق شهر اصابت کردند و موجب گردید که برق شهر نتانیا در آن شب قطع گردد. 
تحول مهم دیگر این بود که پلیس رژیم صهیونیستی روز سه شنبه گذشته (5 اکتبر) اعلام کرد که یک فروند موشک قسام در منطقه ای خالی از سکنه در نزدیکی شهرک اشغالی "نتیو هعسراه" در نزدیکی شهرک بسیار مهم و ساحلی عسقلان سقوط کرد. شهر عسقلان مهم ترین مرکز تولید برق رژیم صهیونیستی و کارخانه کتسا را که صدها تن مواد سوختی و گاز در آن انبار شده است، در خود دارد. 
می توان این گونه نتیجه گرفت که گردانهای قسام تلاش کرده اند قدرت خود را در حمله به عسقلان به نمایش بگذارند که شاید محاسبات سیاسی مانع از انجام چنین کاری در حال حاضر بشود و شاید هم این اقدام، یک آزمایش در چارچوب توسعه این موشکها بوده باشد که در هر دو حالت افزایش خطرات را نشان می دهد. 
نبرد میان نیروی اشغالگر و مقاومت همچنان ادامه دارد و از آغاز انتفاضه الاقصی با شدت بیشتری دنبال می شود. همه نشانه ها حاکی از آن است که به رغم قدرت و قسوت نظامی صهیونیستها، مقاومت فلسطین هر روز در حال توسعه تواناییهای خود است. این نکته فقط رؤیایی خیالی که از بارقه های امید سرچشمه گرفته نیست، بلکه حقیقتی است که هر ناظر بی طرف و آزادی می تواند آن را لمس و احساس کند. اما متأسفانه یاسی که بر جهان عرب سایه افکنده موجب می شود که این دستاورد همچنان در فضای سیاسی معلق بماند و به ثمره ای سیاسی سودمند تبدیل نشود.

 ۱-موشك هارپون(AGM-84 Harpoon)

موشک هارپون یکی از معروفترین و قویترین سلاح های ضد کشتیست که با وجود عمر طولانی آن هنوز یکی از موشک های اصلی ضد کشتی در نیروی دریایی آمریکا و بسیاری از کشورهای جهان از جمله ایران است(هارپون به معنی نیزه ی شکار نهنگ است)
موشک هارپون بسور اختصاصی و تنها برای مقابله با کشتی ها ساخته شد و اولین بار به خدمت نیروی زمینی و دریایی آمریکا  در آمد موشک هارپون بدلیل نیاز شدید نیرو های هوایی و دریایی در مدل های مختلف به تولید انبوه رسید بعدها موشکSLAM که به معنی  (Stand-off Land Attack Missile) است از روی آن تولید گردید 
در 1965 نیروی دریایی بصورت آزمایشی در قالب یک طرح پژوهشی بر روی موشک برای مقابله ی سطحی با زیر دریایی ها و با برد 45 کیلومتر شروع به بررسی نمود پس از نابودی رزم ناو اسرائیلی Eilat توسط دو ناوچه ی موشک انداز ساخت روسیه در 1967 احمیت این پروژه دوچندان شد چرا که نیاز به یک موشک ضد کشتی قوی در برابر اهداف سطحی بسیار حس میشد با سرعت گرفتن رشد پروژه در 1970 اولین نمونه ی هارپون تحت عنوان ZAGM-84A  مورد آزمایش قرار گرفت با این وجود نتیجه ی آزمایشات رضایت بخش نبود در نتیجه سال بعد این قرار داد طی مناقصه ای به شرکت McDonnell-Douglas اعطا گردید بدنبال این امر مکدانل داگلاس طی مدت کوتاهی سه مدل مختلف از این موشک را تدوین نمود و سریعا اولین تست ها انجام شد نمونه ی اولیه در 1972 آزمایش شدمدل هایی که مکدانل داگلاس ارائه کرد به این ترتیب بود موشک هوا به دریا مدل پایه AGM-84A و موشک دریا به دریا RGM-84A  و زمین به دریا UGM-84A ولی طرح ایراداتی نیز داشت از جمله برد کم در حالی که حد اقل نیاز به دامنه برد 90 کیلومتر می بود که بعدها اصلاح شد 
اولین مدل در 1977 وارد خدمت شد و اولین نمونه هم نمونه ی دریا به دریا بود پس از آن اولین نمونه ی هوا به دریا (AGM-84A ) در 1979 بر روی هواپیما های P-3 اوریون نصب شد اولین نمونه ی زمین به دریا هم در 1981 وارد خدمت گردید.
از تعداد و امادگي اين نوع موشك در نيروي دريايي ايران اطلاعات زيادي دردست نيست و  سياست ايران در ضمينه موشك هاي دريايي برپايه موشك هاي كروز قرار دارد.موشك هارپون در مدلهاي مختلفي توليد گشته و ما مشخصات موشك هاي تحت اختيار ايران را در زير قرار مي دهيم.
مشخصات:
نوع: موشك ضد كشتي
طول: 4 متر 55 سانتيمتر
وزن: 5/661 كيلوگرم
برد: 60 مايل
سرعت: 855 كيلومتر بر ساعت

2-موشك كروز دريايي كوثر(C-701)

اين موشک ترکيبي از تکنولوژي بومي و برداشتهايي از نمونه ي چيني C-701 است اين موشک به يک سرجنگي الکترو اوپتيک مجهز است که به همراه يک رادار جستجوي ميليمتري کنترل آن را انجام ميدهد 
موشک کوثر مناسب براي شليک از شناور هاي گشتي کوچک تا متوسط لانچر هاي زميني هليکوپتر ها و جنگنده ها يا هواپيماهاي گشت درياييست (مانند اوريون) 
از توانايي هاي اين موشک ميتوان به اصلاح اتوماتيک مسير شليک انتخاب اتوماتيک هدف بعدي(نزديک ترين هدف در صورت خارج شدن هدف اول از دسترس يا قفل رادار بطور کلي بازيافت البته امکان هدايت اپتيکي تلوزيوني هم هست)

مشخصات: 
نوع: موشک ضد کشتي 
برد بيشينه:15 تا 19 کيلومتر 
طول:2.6 متر 
وزن سرجنگي: 29 کيلوگرم با توانايي ضد زره براي ورود به قسمت هاي داخلي تر(تاخير در انفجار) 
وزن کلي: 100 کيلوگرم 
موتور: يک بوستر سوخت جامد با سوخت ذخيره 
سرعت: 0.8 ماخ 
نوع کنترل گر: کنترل گر تصويري يا رادار موج ميليمتري به همراه رادار خانگي Sea skimmer

3-موشك كروز دريايي نور(بهينه شده c-802)

موشك كروز نور از جمله موشك هاي ساخت داخل ميباشد كه با الگو برداري از موشك هاي چيني c-802 توسط متخصصان داخلي توليد شده .اين موشك در ايران در سال 80 به صورت توليد انبوه در اختيار نيروهاي مسلح قرار گرفت.در سال 1385 و در رزمايش پيامبر اعظم(ص) نوع بهينه شده اي از موشك نور مورد ازمايش قرار گرفت و با موفقيت ازمايش شد.موشك بهينه نور بدون نياز به سيستم OTHT با حداكثر برد به سمت اهداف سطحي شليك مي‌شود.جمهوري اسلامي ايران اولين كشوري است كه توانست موشك نور(c-802) را بر روي بالگرد نصب كند و ما نخستين كشوري هستيم كه اين تكنولوژي را دارا مي‌باشيم. 
مشخصات:
برد:120 كيلومتر
ورن كلاهك جنگي:165 كيلوگرم

4-موشك حوت

در سال 1385 و در رزمايش پيامبر اعظم(ص) موشكي را ازمايش كرد كه باعث حيرت بيش از پيش جامعه جهاني گشت.ايران در اين رزمايش موشكي با سرعت 100 متر بر ثانيه را ازمايش كرد.موشك انداز هاي اين موشك كامل رادار گريز بوده و از ديد رادارهاي دشمن مخفي ميمانند.توان رزمي اين موشك برابر با موشك VA-111 Shkval ساخت روسيه است و تنها دو كشور ايران و روسيه فناوري لازم را براي ساخت چنين موشك هاي به دست اورده اند.هنوز مشخص نيست كه آيا "حوت" بر پايه shkval ساخته شده است يا خير.سرعت متوسط اين موشك 4 برابر اژدر معمولي زير ابي است.
اين موشك با توليد حبابهاي بخار كه از نوك دماغه و پوسته خود خارج مي كند لايه اي از گاز در اطراف خود شكل مي دهد و بدين ترتيب خود را از تماس مستقيم با آب و پساي قابل ملاحظه ناشي از آن دور مي كند. 
اين موشك قابليت پرتاب از روي شناور و يا زيردريايي در عمق 100 متري را دارد. با سرعت حدود 50 نات (93 كيلومتر بر ساعت) كپسول پرتاب خود را ترك مي كند. با فرو رفتن در آب و رسيدن به عمق مناسب، موتور خود را روشن كرده و به سمت هدف راهي مي شود. 
از چالش هاي فني توسعه چنين موشكي مي توان به كاويتاسيون اشاره نمود كه لازم است ميزان حبابهاي كاويتاسيون براي حفظ و پايدار نگهداشتن لايه گاز اطراف موشك ونيز رسيدن به كمترين پسا كنترل شود. در همين رابطه توجه به تداخل گازهاي خروجي از راكت و نيز سطوح كنترل موشك با لايه گاز ايجاد شده در اطراف آن، پيچيدگيهاي اين مساله را روشن تر مي سازد. به ويژه زمان شروع به كار موتور و شرايط گذار (Transision) ناشي از آن از اين حيث قابل توجه است. 
سيستم هدايت چنين موشكي نيز با چالشهاي خود روبرو است. تغيير محيط سيال اطراف موشك، شكست امواج و نيز سرعت خودموشك از مواردي است كه هدايت آن را با مشكلات عديده اي مواجه مي سازد

5-موشك سانبرن(SS-N-22 Sunburn,Moskit)

موشك جهت شكست دادن سيستم راداری دفاعی آمريكا طراحی شده است . يك ناو آمريكايی در حالت دفاعی به هر صورت در جريان شناسايی موشك SUNBURN كه به طرف آنها در حركت است تنها زمان كافی برای محاسبه و پيدا كردن راه حل شليك را دارد نه وقت كافی برای منهدم كردن موشك SUNBURN را. به همين خاطر از نوعی اسلحه جديد كه می‌تواند 3000 گلوله اورانيوم را در يك دقيقه شليك كند ولی اين سلاح بايد هماهنگی دقيقی را برای نابودی موشك به موقع انجام دهد كه بسيار مشكل است . 
تركيب سرعت مافوق صوت و اندازه بمب آن انرژی تخريبی زيادی را هنگام برخورد با كشتی ايجاد می‌كند . يكعدد از اين موشك‌ها می‌تواند يك كشتی جنگی را غرق كند. تنها راه ناوهای آمريكايی برای دفاع از خودشان در مقابل سلاحهای مهيبی چون SUNBURN اين است كه قبل از رسيدن جنگنده پرتاب كننده بمب به محدوده پرتاب موشك آن را نابود كنند. SUNBURN می‌تواند يك بمب اتمی 200 كيلو تنی يا يك كلاهك 750 پوندی را در حدود 100 مايل حمل كند. بيش از دو برابر ميزانی كه EXOCET می‌تواند. SUNBURN می‌تواند سرعتی دو برابر سرعت صوت داشته و با قابليت تنظيم مسير پروازی كه می‌تواند از كنار موانع عبور كند تا خود را به استحكامات دشمن برساند. اين موشك قابليت شليك از زير دريايي ساحل و ناوهاي جنگي را بر خوردار است.مدل هوايي ان نيز قابليت شليك از جنگنده su-27k يا su-33 رادارا ميباشد كه نام ديگر ان Kh-4 مي باشد.
مطابق گزارش وزير دفاع ايران "علی شمخانی” در سال 2001 هنگام بازديد از مسكو در خواست پرتاب آزمايشی آن را كرد كه روسها هم با روی باز ترتيب آن را داده و علی شمخانی كه مجذوب آن شده بود سفارش تعداد نا محدود از اين موشك را به روسها داد. 
از تعداد موشك هاي ايران اطلاعاتي در دست نيست.
مشخصات:
طول: 9 متر
وزن:450كيلوگرم
وزن كلاهك:320 كيلوگرم
سرعت: 3 ماخ
برد نهايي: 250 كيلومتر
نوع رادار: فعال

6-موشك اگزوسه(Exocet)

 طبق آخرین آمار سرویس اطلاعاتی آمریکا (CIA)، ایالات متحده آمریکا با در اختیار داشتن 48 درصد بودجه نظامی جهان در صدر بزرگترین کشورهای نظامی جهان قرار دارد. این درحالیست که طبق همین آمار، ایران تنها 5 دهم درصد بودجه نظامی جهان را به خود اختصاص داده است.

در این یادداشت برآنیم که اولاً با مقایسه توان نظامی ایران و آمریکا و ثانیاً با تکیه بر نظر سنجی اخیر شورای روابط خارجی (Foreign policy) و مرکز امنیتی آمریکا در مورد وضعیت نظامی آمریکا به تحلیل و بررسی توان نظامی این دو کشور بپردازیم.

کشور آمریکا با جمعیتی بالغ بر 304 میلیون نفر، تولید ناخالص ملی 14 تریلیون دلاری و بودجه سالانه نظامی 711 میلیارد دلاری و در اختیار داشتن 2.5 میلیون نفر نیروی نظامی ( 1500000 نفر در حال خدمت و 1000000 به عنوان نیروی ذخیره) بزرگترین قدرت نظامی جهان محسوب می شود.

در مقابل کشور ایران با جمعیتی بالغ بر 70 میلیون نفر، تولید ناخالص ملی 750 میلیارد دلاری و بودجه سالانه نظامی 7 میلیارد دلاری و 895 هزار نفر نیروی نظامی ( 545 هزار نفر در حال خدمت و 350 هزار نفر نیرو به عنوان ذخیره ) یکی از بزرگترین کشورهای نظامی خاورمیانه می باشد.

در این بخش توان نظامی ایران و آمریکا را در چهار بخش تجهیزات نیروی زمینی، نیروی دریایی، نیروی هوائی و تسلیحات هسته ای مقایسه می کنیم.

اگر چه نیروی زمینی آمریکا به لحاظ تجهیزات و امکانات از برتری نسبی نسبت به ایران برخوردار است. با این وجود این نکته را نباید نادیده گرفت که نیروی زمینی آمریکا به نقل از منبع اطلاعاتی خود آمریکا در باتلاق عراق و افغانستان گیر کرده اند.

در نگاهی به سیر تاریخی و جغرافیایی سیاسی آمریکا، قرار گرفتن آمریکا در بین دو اقیانوس اطلس و آرام و عدم وجود تهدید از جانب دو همسایه شمال و جنوب خود (کانادا و مکزیک)، بیشتر تمرکز توان نظامی آمریکا بر روی نیروی دریایی بوده تا نیروی زمینی.

به همین منظور ایالات متحده شاهد ضعف در عملکرد نیروی زمینی خود در جنگ عراق و افغانستان بوده است. در کنار موارد اشاره شده تجربه ای 8 ساله جنگ ایران و عراق که بیشتر تمرکز آن بر روی جنگ زمینی معطوف شده بود تجربه ای گرانبهایی را در اختیار نیروی زمینی ایران قرار داده است.

نیرویی دریایی آمریکا با در اختیار داشتن ناوها و کشتی های جنگی پیشرفته بعنوان قدرت برتر دریایی در خلیج فارس مطرح است. اما نکته قابل تاملی که باعث نگرانی فرماندهان نیروی دریایی آمریکا شده است، قدرت قایق های تندرو نیروی دریایی ایران است. این فرماندهان اذعان کردند که در رزمایش شبیه سازی شده ای که به همین منظور انجام شده است قایق های تندرو ایران می توانند در عرض 5 الی 10 دقیقه، یازده ناو آمریکایی در این منطقه را غرق نمایند.

لازم به ذکر است که ایران سریعترین اژدرهای زیردریایی دنیا را با موفقیت کامل در سال 2007 مورد آزمایش قرار داده است که این موضوع بر نگرانیهای فرماندهان آمریکایی افزوده است.

نوک پیکان ارتش آمریکا توان موشکی و هوایی آن می باشد. آمریکا با در اختیار داشتن پیشرفته ترین هواپیماهای جنگی و بمب افکن ها و در کنار آن با برخورداری از سامانه موشکی بسیار پیشرفته بعنوان قدرت برتر هوایی دنیا مطرح است. اما موضوعی که باعث احساس خطر فرماندهان نیروی هوایی آمریکا شده است، پیشرفت های اخیر ایران در ساخت و تولید انبوه موشک با کاربرد و برد مختلف و همچنین خریداری موشک های هدایت شونده و سیستم های راداری بسیار پیشرفته از کشور روسیه است.

با توجه به جداول بالا می توان نتیجه گرفت که نقطه اتکا آمریکا توان هسته ای و نیرو هوایی این کشور و نقطه قوت نظامی ایران، نیروی زمینی آن است که سابقه 8 سال جنگ زمینی را در پرونده خود دارد.

بدون احتساب جنگ ویتنام، جنگ های طولانی در عراق و افغانستان که به ترتیب وارد سالهای پنجم و هفتم خود می شود. طولانی ترین حضور نظامی آمریکا در قرن اخیر است. این جنگها بیش از 25 هزار نفر زخمی و 4 هزار نفر کشته برجای گذاشته است. علاوه بر این، اخبار ضد و نقیض پیرامون حمله نظامی به ایران، شورای روابط خارجی (Foreign policy ) و مرکز امنیتی آمریکا را بر آن داشت که نظر سنجی ای را در بین 3400 نفر از افسران بلند پایه نظامی در حال خدمت و بازنشسته آمریکایی، پیرامون وضعیت نظامی آمریکا انجام بدهد.

بر طبق این نظر سنجی، 60 درصد از افسران معتقدند که قدرت نظامی آمریکا نسبت به پنج سال گذشته ضعیفتر شده است. 15 درصد معتقدند قدرت نظامی آمریکا همانند گذشته است و 25 درصد معتقدند که قدرت نظامی آمریکا نسبت به گذشته قویتر شده است.

مهمترین دغدغه کارشناسان نظامی که در این نظر سنجی قابل مشاهده است، بحث سلامتی جسمی و روانی نظامیان آمریکایی شرکت کننده در جنگ عراق می باشد.

80 درصد از افسران نظامی آمریکا معتقدند که در وضعیت موجود اعلام آغاز جنگ بر علیه کشورهای نظیر ایران غیر منطقی و دور از خرد و تدبیر است. آنها معتقدند نظامیان آمریکایی آمادگی کامل برای شروع جنگ دیگری را ندارند.

کارشناسان نظامی در پاسخ به این سوال که در مقابل با چهار کشور تنگه تایوان، کره شمالی، ایران و سوریه کشور آمریکا چند درصد احتمال پیروزی دارد. اعلام کردند که در مقابله با سوریه 51 درصد، تنگه تایوان 49 درصد، کره شمالی 47 درصد و ایران 45 درصد احتمال پیروزی وجود دارد.

نزدیک به 70 درصد از مردم آمریکا اعلام کردند که به قدرت نیروهای نظامی کشور خود اطمینان کامل دارند. اما این درحالیست که 90 درصد این افراد سابقه حتی یکبار حضور در ارتش را نیز نداشته اند.

در کنار مردم آمریکا، بسیاری از سیاستمداران آمریکا نیز از نیروهای نظامی کشور خود با افتخار یاد می کنند. این در صورتی است که تنها 25 درصد این افراد در ارتش خدمت کردند.

اما واقعیت این است که کارشناسان و سیاستمدارانی که راجع به توانائی نظامی آمریکا صحبت می کنند هیچ کدام سابقه خدمت در ارتش این کشور را نداشته و از کمبود، کاستی ها، شرایط و توانائی نیروی نظامی این کشور آگاه نیستند.

همچنین بر اساس این نظر سنجی، کارشناسان نظامی آمریکا اعتماد خود را نسبت به مراکز و موسسات دولتی با نمره 5.5 از 10 نشان داده اند. نتایج این اعتماد به صورت تفکیک شده به قرار زیر است.

باید خاطر نشان کرد که در این نظر سنجی عدد یک نشان دهنده عدم اطمینان و عدد 10 نشان دهنده اطمینان کامل نسبت به این مراکز و موسسات می باشد.

در ادامه باید اذعان کرد که 16 درصد از نظامیان شرکت کننده در نظر سنجی اعلام کردند که به رئیس جمهور خود هیچ گونه اعتمادی ندارند.

با توجه به کمبود نیرو ارتش آمریکا در سال گذشته، بسیاری از این افسران راهکارهایی را برای رفع این مشکل ارائه کرده اند که به ترتیب بیشترین تاثیر عبارتند از؛ قائل شدن خدمات تجاری شهروندی برای سربازان، پایین آوردن سطح تحصیلات مورد نیاز برای ورود به ارتش، در نظر گرفتن امتیاز برای ورود به ارتش، افزایش حداکثر سن ورود به ارتش، اجباری کردن خدمت سربازی، اجازه ورود همجنس بازان به ارتش، استفاده از جنایتکاران و بیماران روانی در ارتش.

علی رغم مباحث مطرح شده باید اشاره کرد که اگرچه نیروی نظامی آمریکا به بهانه مبارزه با تروریسم و با تأیید افکار عمومی کشورش وارد خاک افغانستان شد ولی در مورد عراق اگر در ابتدا اینگونه بود ولی با گذشت چند سال از اشغال عراق به این نتیجه رسید که هزینه جنگ بسیار سنگین شده است.

در نهایت می توان گفت که با توجه به حضور پر هزینه نظامی آمریکا در افغانستان و عراق و از طرفی اعتراض های گسترده مردم در این کشور، شروع جنگی تازه آن هم با کشوری همچون ایران در چند سال اخیر نامعقولانه و بسیار پر هزینه به نظر می رسد.

 وقوع جنگ جهانی سوم و فجایع طبیعی:

بنابر روایات اسلامی، پیش از ظهور حضرت ولیّ عصر(ع) بر اثر بروز فجایع طبیعی، قحطی های طولانی، بیماری های اپیدمیک و جنگهای بزرگ منطقه ای و جهانی، دو سوم جمعیت روی زمین به هلاکت می رسد. امیرالمؤمنین(ع) فرمود:«مهدی(ع) قیام نخواهد کرد تا این که یک سوم مردم کشته شوند و یک سوم بمیرند و یک سوم باقی بمانند».[739]و نیز فرمود:«پیشاپیش ظهور قائم(ع) دو نوع مرگ خواهد بود: مرگ سرخ و مرگ سفید... مرگ سرخ به وسیلة شمشیر و مرگ سفید با طاعون محقق می شود».[740]امام رضا(ع) فرمود: «پیشاپیش این امر، کشتاری است که لحظه ای قطع نمی شود».[741]

امام صادق(ع) فرمود:«ناگزیر قبل از قیام قائم(ع) سالی خواهد بود که مردم در آن از گرسنگی رنج می برند و ترس و وحشتی سخت در اثر کشتار آنان را فرا می گیرد».[742]

متأسفانه وقوع جنگ بزرگ آینده، اجتناب ناپذیر است. در تورات می خوانیم: «خداوند می گوید: در تمامی زمین، دو حِصّه منقطع شده، خواهند مرد، و حصة سوم در آن باقی خواهند ماند. و حصۀ سوم را از میان آتش خواهم گذرانید و ایشان را مثل قال گذاشتن نقره قال خواهم گذشت و مثل مصفّی ساختن طلا ایشان را مصفّی خواهم نمود».[743]

در كتاب صفینای نبیّ از پیامبران بنی اسرائیل می خوانیم: «خداوند می فرماید: برای من منتظر باشید تا روزی كه به جهت غارت برخیزم؛ زیرا كه قصد من این است كه امّتها را جمع نمایم و ممالك را فراهم آورم تا غضب خود و تمامی حدّت خشم خویش را بر ایشان ریزم، زیرا كه تمامی جهان به آتش غیرت من سوخته خواهد شد زیرا كه در آن زمان، زبان پاك به امّت ها باز خواهم داد تا جمیع ایشان نام یَهوَه را بخوانند و به یك دل او را عبادت كنند».[744]

* وعدة فرا رسیدنِ «آشفتگی بزرگ». اخبار در مورد شدت فتنة آخرالزمان به حدی هولناك است كه علمای بنی اسرائیل به درگاه خداوند دعا می كردند كه امر ظهور منجی را در دوران حیات ایشان قرار ندهد. بروز این فجایع موعود برای اصلاح بشریت ضروری است. از بین رفتن کفر و شرک و تبدیل جوامع فاسد معاصر به یک جامعۀ الهی تحت یک لوا، آن هم از مسیر اسباب و علل طبیعی(و نه با اعجاز) تنها با بروز چنین فجایعی متصوّر است.

امام صادق(ع)فرمود:«قبل از ظهور قائم، قدرتهای بزرگ و قطب های ظلم آن قدر با هم می جنگند تا به شدت تضعیف شوند و در آن هنگام است که شما (مسلمانان) از خواب خود برخواهید خاست».

رسول خدا (ص) فرمود:«دیگر امّت ها به سوی شما هجوم آورند چون گرسنگان كه بر سفرۀ غذا هجوم برند».عرض كردند ای رسول خدا ، آیا در چنان روزی به خاطر تعداد كمِ مسلمانان چنین بلایی بر سر ما می آید؟ فرمود:«نه، بلكه شما بسیارید، اما مانند کفِ روی سیل هستید(متحد نیستید) و خداوند هیبت شما را از دل دشمنانتان بر می دارد و در دل شما وَهْن می افكند».عرض كردند: وهن چیست؟ فرمود:«حُبّ دنیا و ناخوش داشتن مرگ».[745]

رسول خدا(ص) فرمود: «وای بر امّت من از آنچه که بدیشان از شرقیان و غربیان رسد، و وای بر آن شرقیان و غربیان(مسیحیان و یهودیان) از عذاب خدای».

«...اهل شرق و غرب کشمکش خواهند داشت و همچنین اهل قبله(مسلمانان) و مردم با ترس و وحشت طاقت فرسایی مواجه خواهند گردید و پیوسته بدین حال خواهند بود تا آنگاه که ندا دهنده ای از آسمان ندا دهد. هنگامی که آن منادی صدا زد، دسته دسته به سوی او (امام عصر) بروید...».[746]

امام علی(ع) دربارۀ وضعیت جهان در آستانۀ ظهور اسلام و هشدار در مورد آینده فرمود:«در آن دوران، ملّت ها در خوابی عمیق فرو رفته بودند. فتنه و فساد جهان را فرا گرفته بود. اعمال خلاف میان مردم منتشر شده و امور زندگی از هم گسیخته بود. آتش جنگها زبانه می كشید و دنیا بی نور و پر از نیرنگ گشته بود... نشانه های هدایت به كهنگی گراییده و پرچم های هلاكت و بدبختی آشكار شده بود. دنیا با چهرۀ زشت و بدنما به اهلش می نگریست و خشم آلود با خواستگارانش روبرو می شد. میوۀ دنیای آن روز فتنه و آشوب و غذایش مردار بود. در درون، وحشت و اضطراب و در بیرون، شمشیر حكومت می كرد... به خدا سوگند...اینك بی تردید، آشوبی سهمگین كه افسارگسیختگی و بی بند و باری نشانۀ آن است تهدیدتان می كند و در كارِ فرود آمدن است».

در منابع مسیحیت از واقعه ای با عنوان «كشش پر قدرت» یاد شده است، که در طی آن ده میلیون مسیحی همگی با یکدیگر به طور همزمان وارد بهشت می شوند که از آن میان نُه میلیون و نیم تن کودک هستند( صهیونیسهای مسیحی مدعی اند که این عده، قبل از وقوع فاجعۀ مذکور، زنده به آسمان کشیده خواهند شد و پس از فاجعه همراه با مسیح به زمین باز خواهند گشت). در برخی از این منابع، به نابودی فجیع یک کشور غربی با عنوان «سرزمین جدید» یا «بابل جدید» در طی حمله ای غافلگیرکننده در سحرگاهان اشاره شده است. زوال روز افزون معنویت، گسترش روزافزون متریالیزم(مادیگرایی)، انحطاط اخلاقی و گستردگی انواع انحرافات از خصوصیات فرهنگی آمریکاست که به طور روزافزون شدت گرفته و از این جامعه چون قلبی تپنده به وسیلۀ هالیوود و رسانه های گروهیِ تحت سلطۀ صهیونیزم در جهان اشاعه می یابد. بدیهی است که این فرهنـــگ در عصر قدوسیت فاقد جایگاه بوده و متأسفانه هیچ راه اصلاحی نیز برای آن متصوّر نیست.

«از آسمان صدایی عظیم بر خیزد و عناصر با حرارت شدید گداخته گردند و زمین و آنچه بر آن است بسوزد».[747]

امیرالمؤمنین(ع) در خطبه ای فرمود:«...از من بپرسید پیش از آن که فتنه و آشوبی از جانب شرق بر پا شود که افسارگسیخته باشد و هنگام اشتعال، نائرۀ آن بالا گیرد به طوری که زمام کار را از دست اهلش برون برد و پس از این که خاموش شد و مردمی را در کام خود فرو برد و نابود گرداند، دوباره زنده شود و شرارۀ آن بالا گیرد و مانند شعلۀ آتش سوزنده ای که در انبوه هیمه های خشک افتد از مغرب زمین دامن خود را بالا زده و بگوید: ای وای بر کسانی که طعمۀ من می شوند، یا ای وای بر محلی که این فتنه به آنجا کوچ کند، و یا ای وای بر آن هنگامی که به مانند آن تلافی نمایند... در آن روز تعداد سه هزار(هزار) یهودی و نصرانی کشته خواهند شد که برخی از ایشان، برخی دیگر را به قتل خواهند رساند. واقعۀ آن روز تأویل این آیه است که: پیوسته این ندایشان بود تا ایشان را درو شده قرار دادیم».[748]

*بنا بر این خبر، این آتش گسترده ابتدا از سوی شرق در غرب افروخته می گردد و خسارتی سنگین و خرد کننده متوجه آن سامان می نماید. باید در نظر داشت که بنا بر سنّتهای جاری در هستی، فروریزیِ هزاران تُن بمب بر سر انسانها(از لبنان تا افغانستان) در راستای تحقق مطامع صهیونیزم بین المللی، بازدهی جز این نمی تواند داشته باشد. سنّت الهی است که: «مَن أعانَ ظالماً فَسَلَّطَهُ اللهُ علیه... هر کس ظالمی را یاری کند، خداوند همان ظالم را بر او مسلط خواهد ساخت».

و نیز از آن حضرت نقل شده که فرمود:«همانا که ذرّه(اتم)جهان را نابود خواهد ساخت»،و نیز:«به درستی که در درون ذرّه، آتشی است».[749]

بنا بر روایات، زمان وقوع این فاجعۀ مصیبت بار بسیار نزدیک به زمان ظهور منجی اعظم(عج) خواهد بود.

*چنان که اشاره شد، مرحلۀ نهایی پروژۀ حاکمیت رسمی صهیونیزم بر جهان، افروختن آتش سومین جنگ جهانی است. این جنگ هسته ای، در موعدی که سران صهیونیزم بین المللی برای ایجاد حکومت جهانی خویش(به مرکزیت اروپا) مناسب تشخیص دهند، به اشارۀ ایشان کلید خواهد خورد و در هنگامی که ایشان بیش از یک گام با برپایی یک حکومت جهانی شیطانی و به بردگی کشیدن مطلق بشریت فاصله ندارند، منجی بزرگ موعود در منطقۀ حجاز ظهور خواهد نمود.

امروز در حدود بیست و دو هزار کلاهک هسته ای در زرّادخانه های ایالات متحده* و روسیه وجود دارد و علی رغم ادعا دربارۀ ورود به نظمی نوین در تاریخ بشریت و انعقاد معاهداتی چون «استارت» برای کاهش تسلیحات هسته ای، دکترین امنیت ملّی ابرقدرتها همچنان بر پایۀ بازدارندگیِ اتمی است.

* ایالات متحدۀ آمریکا تنها قدرتی است که تاکنون از این تسلیحات استفاده نموده است. دولت هری ترومن دو شهر هیروشیما و ناکازاکیِ ژاپن را هنگامی مورد حملۀ هسته ای قرار داد که دولت ژاپن نفسهای آخر را می کشید و با شکست و تسلیم فاصلۀ چندانی نداشت. این حمله بیشتر برای قدرت نمایی به جهانیان(به ویژه اتحاد شوروی) صورت گرفت. ترومن پس از ویرانی شهر هیروشیما و در آستانه‌ بمباران اتمی ناکازاکی گفت: «من عمق فاجعه‌ بمباران اتمی را درک می‌کنم... بمب اتمی مسؤولیت مهیبی است که به ما روی آورده... ما خدا را شکر می‌کنیم که به ما روی آورده و نه به دشمن ما و دعا می‌کنیم که خداوند ما را راهنمایی کند تا از آن در مسیر او و اهداف او استفاده کنیم!». دوایت آیزنهاور(رئیس جمهور بعدی آمریکا) نیز اعلام کرد: «ما از این تسلیحات به همان راحتی استفاده خواهیم کرد که از فشنگ استفاده می کنیم».

در ژانویۀ 2007 روسیه رسماً اعلام کرد که در صورت استقرار سپر دفاع موشکی در اروپای شرقی، روسیه وارد یک جنگ اتمی با آمریکا و متحدانش خواهد شد. سرلشگر الکساندر ولادیمیروف، از مقامات عالی نیروهای مسلّح روسیه نیز در جولای 2007 به روزنامۀ کامسومولسکایا پراودا گفت: جنگ با ایالات متحده در 10 تا 15 سال آینده امری محتمل است- روزنامۀایران، 12شهریور1386.

تغییرات جوّی و وقوع بلایای عظیم طبیعی از طوفان ها و زلزله ها و آتشفشان های عظیم و هرج و مرج در جوامع، از جمله حوادث پیش از ظهور است. در روایات وارد شده است که در آخرالزّمان در اثر فتنه ها و جنگ ها مردان از میان می روند چنان كه هر پنجاه زن یك سرپرست خواهند داشت.

«‌هیچ قریه ای نیست مگر كه پیش از فرارسیدن قیامت یا آن را هلاك كنیم و یا به سختی عذاب كنیم و این در كتاب نوشته است».[750]

رسول خدا(ص) فرمود: «چگونه هستيد زمانى كه از آمدن مهدى مأيوس مى‌شويد؛ پس ناگهان صاحب شما همانند خورشيد فروزان ظهور مى‌كند به طورى كه تمام اهل زمين و آسمان شاد خواهند شد»-

 یک تحلیلگر آمریکایی ضمن اینکه شرایط سوریه را با توجه به تلاش غرب برای جنگ علیه این کشور بی نهیات خطرناک توصیف کرد، گفت که آمریکا و انگلیس درصدد راه انداختن جنگ جهانی سوم بر سر سوریه هستند.

 آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اخیرا در گزارشی مدعی شد كه ایران ممكن است در راستای ساخت تسلیحات هسته‌ای گام بردارد این در حال است كه برای اثبات این ادعای خود دلایل محكم و قانع‌كننده‌ای ارائه نكرد

 این گزارش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی منجر به این شد كه بسیاری این موضوع را مطرح كنند كه ایران در حال تلاش برای ساخت سلاح هسته‌ای است. اما موضوعی كه خیلی‌ها نتوانستند آن را بفهمند نه تنها این بود كه آژانس در گزارش خود به صراحت اعلام نكرده كه ایران در حال ساخت سلاح هسته‌ای است بلكه همچنین این گزارش از سوی مدیر كل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی كه روابط نزدیكی با آمریكا دارد، تایید شده است. همچنین از این گزارش ممكن است به عنوان بخشی از یك جنگ رسانه‌ای به نفع ائتلاف اسرائیل- ناتو برای به راه انداختن جنگ علیه ایران استفاده شود.

ممكن است در ظاهر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و سازمان ملل سازمانهایی بی‌طرف به نظر بیایند اما در حقیقت این دو سازمان مهم تحت نفود قدرتهای بیرونی عمل می‌كنند. برای نمونه می توان به یوكیو آمانو مدیر كل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اشاره كرد. ماه گذشته روزنامه گاردین سندی را به نقل از وب سایت ویكی لیكس منتشر كرد كه نشان می داد آمانو همواره در تصمیم‌گیری‌های استراتژیك مهم در راستای منافع آمریكا عمل كرده است؛ از انتصاب مقامات ارشد آژانس گرفته تا تصمیم گیری در مورد برنامه هسته‌ای ایران. این حقیقت كه آمریكا تلاش كرده در تصمیم گیری و افكار آمانو نفوذ چشمگیر داشته باشد، درست است و به همین دلیل باید در این گزارش آژانس شك و تردید كرد چون مشخص است كه نفوذ آمریكا بر آمانو تا چه میزان است.

به دنبال انتشار این گزارش آژانس در مورد ایران، آمریكا و اسرائیل ممكن است از آن به عنوان بهانه‌ای برای اعلام اینكه باید علیه ایران جنگ به راه انداخت، استفاده كنند. روزنامه راشا تودی در گزارشی عنوان كرد كه سازمان ملل نتوانسته ادعاهایش در مورد تلاش ایران برای ساخت سلاح هسته‌ای را اثبات كند اما در ایجاد ترس در مورد این ادعای نادرست كه ایران در حال ساخت سلاه هسته‌ای است، موفق بوده است.

فیلیپ گرالدی یك افسر سابق سازمان سیا در اظهارنظری در مورد اعتبار این گزارش اخیر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ابراز شك و تردید كرد و گفت: در مورد این گزارش شك و تردید دارم چون آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به واقع هیچ توانایی در مورد اینكه خودش اطلاعات معتبر بدست بیاورد، ندارد و مجبور است كه به اطلاعات نهادهای دیگر كشورها استناد كند. فكر می‌كنم اطلاعاتی كه منجر به انتشار این گزارش آژانس شده، از سوی آمریكا و اسرائیل به آژانس داده شده است.

پیش از این نیز این نوع اطلاعات غلط آمریكا منجر به آغاز جنگ عراق شده بود و این سابقه آمریكا زنگ خطر را در مورد به راه انداختن جنگ علیه ایران براساس اطلاعات غلط به صدا در می‌آورد. در این راستا جنگ‌طلبان در آمریكا و اسرائیل از این فضا به نفع خود استفاده می‌كنند. همزمان با اینكه اسرائیل ممكن است به ایران حمله كند، شرایط فعلی تا حدودی خطرناك است. به رغم تلاش آمریكا، اسرائیل و دیگر كشورهای غربی بعید است در حمله به ایران به اهدافشان برسند این در حالی است كه روسیه اعلام كرده هر كاری كه بتواند انجام می دهد تا از از حمله نظامی به ایران جلوگیری كند.

تهدید حمله غرب به ایران بسیار خطرناك است و با توجه به اینكه در صورت حمله به ایران مناطق مختلف تحت تاثیر قرار خواهند گرفت، این حمله می تواند منجر به آغاز جنگ جهانی سوم شود.

لازم است این حقیقت را بدانیم كه نه تنها از جمله اهداف حمله به ایران كنترل غرب بر نفت و گاز ایران و خط لوله‌های این كشور است بلكه با این كار به دنبال حضور گسترده در خاورمیانه و توجه بیشتر به تحركات چین و روسیه است.

 يك تحليلگر آمريكايي در مصاحبه اختصاصي با روزنامه كيهان اعلام كرد، غربي ها در حال مقدمه چيني براي حمله نظامي گسترده به سوريه هستند و اين اقدام مي تواند باعث وقوع جنگ جهاني شود.
استفن لندمن، تحليلگر آمريكايي طي مصاحبه با خبرنگار ما تصريح كرد شواهد زيادي وجود دارد كه نشان مي د هد، سازمان جاسوسي آمريكا و انگليس تروريست هاي سوريه را هدايت مي كنند. به گفته اين كارشناس تخريب و جاسوسي جزوي از مأموريت ام آي6 و سيا است.
وي در واكنش به اين سؤال كه «چه كساني پشت قتل عام هاي غيرنظاميان در سوريه قرار دارند» از وجود «جوخه هاي مرگي» خبر داد كه براي انجام اين كشتار آموزش ديده اند «لندمن گفت: «گسترش و استقرار جوخه هاي مرگ جزو برنامه ها و كارهاي عادي غربي هاست. چندي پيش روزنامه واشنگتن پست نوشت كه نيروهاي ويژه آمريكا در بيش از 120 كشور جهان مستقر شده اند. آنها براي اثبات اين خبر به منابع رسمي پنتاگون استناد كردند. نيروهاي ويژه براي كشتار آموزش مي بينند. قتل عام شغل آنهاست. آنها به صورت حرفه اي آدم مي كشند. من هم در مورد روش كشتاري كه به «مدل السالوادور» معروف شده تحقيق كردم و به نتايج وحشتناكي رسيدم. تمرين اين مدل سال ها قبل از دهه 1980 آغاز شده است.»
مجري راديوهاي آمريكا در ادامه افزود: «ايالات متحده آمريكا در تمام جنگ هاي خود از اين مدل استفاده كرده است. اهداف يكي است، فقط روش هاي مورد استفاده كمي پيچيده تر شده است. عمليات فونيكس در ويتنام يكي از اين موارد است كه تخمين زده شده بيش از 80 هزار ويتنامي طي آن به قتل رسيدند. اين كه در جريان اين جنگ ميليون ها غيرنظامي كشته شدند بماند.»
لندمن در ادامه اظهار داشت آمريكا در جنگ كره و جنگ جهاني دوم نيز چنين قتل عام هايي به راه انداخته است. به گفته اين كارشناس، دولتمردان آمريكا حتي به مردم خود نيز رحم نمي كنند و بسياري از آنها را به كشتن مي دهد.
وي در ادامه ضمن «ظالمانه» خواندن كشتار غيرنظاميان سوري به اظهارات «وارد چرچيل»، ديگر محقق آمريكايي اشاره كرد كه در اين حوزه در حال تحقيق است. لندمن گفت: او يك محقق آمريكايي است كه روي اين موضوع بسيار تحقيق كرده است. يافته هاي او بسيار شفاف دقيق و البته وحشتناك است.
وقتي از اهداف آمريكا براي انجام چنين جناياتي در سوريه از او پرسيديم، پاسخ داد: «من تصور مي كنم آمريكا به دنبال جنگ است و براي اين كار مي خواهد از ناتو استفاده كند. اين كشور به دنبال حمله به قلب سوريه است. در اين ميان اين كه روسيه وارد مداخله نظامي شود يا خير، اصلاً مشخص نيست. اين احتمال وجود دارد اما من تصور مي كنم در بهترين حالت اين امر كمي زمان ببرد. واقعاً خطر جنگ عمومي جدي است. حتي ممكن است اين امر منجر به وقوع جنگ جهاني سوم شود، شايد تاريخ جنگ هاي جهاني دوباره تكرار شود.»
اين تحليلگر مسائل خاورميانه در پاسخ به اين سؤال كه «آيا واقعاً غرب و متحدان عرب آنها به دنبال كمك كردن به مردم سوريه براي دستيابي به دموكراسي و آزادي هستند؟» گفت: «بسياري از كشورهاي عربي و تمام كشورهاي غربي در برابر خواسته هاي اسرائيل و واشنگتن سر تعظيم فرود آورده اند. واشنگتن برنامه سقوط رژيم سوريه را خيلي وقت پيش طراحي كرده است. در آينده شاهد حملات عريان ديگري عليه اين كشور غيرمتخاصم (سوريه) خواهيم بود.
لندمن عملكرد جمهوري اسلامي ايران در برخورد با حوادث منطقه را «مسئولانه» توصيف كرد و گفت: «ايران عملكرد مسئولانه اي در مواجهه با حوادث اين روزهاي منطقه از خود نشان داده و رسانه هاي آمريكايي چشم خود را نسبت به اين واقعيت بسته اند.»
به اعتقاد وي رسانه هاي غربي تصوير غيرواقعي از كشورهايي مثل ايران و سوريه ارائه مي دهند. آنها انگشت اتهام خود را به غلط به سوي اين كشورها مي گيرند. اين رسانه ها نقش سخنگوي قدرت ها را بر عهده دارند. آنها به مردم آمريكا و خوانندگان خود خيانت مي كنند. اين رسانه ها شريك و همراه جنايات آمريكا هستند.
وي در ادامه ضمن حمله به نوع عملكرد رسانه هاي غربي در مواجهه با حوادث مشابه سوريه يادآور شد مرور تاريخ نشان مي دهد آمريكا هرگز در راه اندازي جنگ ها تنها نبوده و رسانه ها در اين امر پيشگام دولت ها بوده اند. آنها براي قدرت دروغ مي گويند آنها آبروي رسانه را برده اند.
لندمن همچنين در واكنش به اظهارات اوميت يارديم، سفير تركيه در تهران كه گفته بود « سوريه ربطي به مقاومت ندارد» اين اظهارات را مضحك دانست و افزود: «آنكارا بخشي از ناتو است. اين سازمان از اعضاي خود مي خواهد با اهداف آن همراه شوند. تركيه هم همكاري مي كند. اين كشور حتي در جنگ عليه قذافي با آمريكا همراه شد. اكنون همان همراهي را عليه سوريه آغاز كرده است. اين كشور در ارتكاب جنايات جدي در حال همكاري با غرب است.»
لندمن در پايان با اشاره به اظهارات «اوميت يارديم» مبني بر اين كه «تركيه هيچ شناختي نسبت به گروه هاي تروريستي در سوريه ندارد» آن را «دروغ» خواند و تصريح كرد: «من مي دانم اين گروه هاي تروريستي چه كساني هستند. آنها همكاران گروه هاي ويژه آمريكايي هستند. آنها مزدور هستند. آنها قاتلان تازه استخدام شده غرب هستند. او حتي بيش از من مي داند اما وانمود مي كند كه نمي داند.»